کالای دیجیتال

کالای دیجیتال

کالاهای دیجیتال عمدتا در چند گروه اصلی تقسیم بندی می شوند.

دسته اول موبایل یا تلفن همراه:

در سال 1367 وزارت پست و تلگراف اقدام به طراحي تلفن سيار یا موبایل كرد و با يك تجديد نظر در اين طرح ,در سال 1372 تجهيزات آن خريداري شد و در مرداد ماه 1373 فاز اول اين طرح به ظرفيت 10000 شماره اي آغاز به كار كرد.

همزمان با اجراي اين طرح در تهران ,طراحي مقدماتي سيستم تلفن سيار در كرمان نيز آغاز شد كه در مرحله دوم طرح ,مقرر شد تهران ضمن اتصال به اين شهرها با ورودي و خروجي زير زميني و دريايي كشور نيز مرتبط شود و جزاير قشم و كيش در مرحله دوم تحت پوشش اين طرح قرار گيرند.

طي سالهاي 1372 تا اوايل 1374 تعداد متقاضيان تلفن سيار بيش از 100 نفر نبود چون اين سيستم به هيچ عنوان براي مردم شناخته شده نبود و در شهريور 1374 هنگامي كه آكهي نام نويسي در روزنامه هاي كثير الانتشار كشور منتشر شد حدود 8تا9 هزار نفر ثبت نام نمودند,

به عبارت ديگر استقبال چنداني از اين سيستم پايه و ضروري در جامعه به عمل نيامد و حتي در محافلي با واكنش هاي منفي ,تلفن همراه یا موبایل سيستمي زايد و تجملاتي عنوان شد.

از بهمن 1374چرخشي شگفت براي نام نويسي تلفن سيار پديدار شد بطوريكه 200هزار نفر متقاضي دريافت تلفن سيار شدند.

البته تقاضاي استانهاي كشور بدليل عدم آگاهي از كاربرد اين وسيله ارتباطي كمتر بود و بيشترين تقاضابه شهروندان تهراني اختصاص داشت كه بيش از 130 هزار نفر برآورد مي شد و همچنين مردم حومه تهران يعني كرج ,قزوين ,ساوه و قم كه با در نظر گرفتن شمار آنان رقم تقاضا به 150 هزار شماره رسيد .

در پي استقبال غير منتظره، طراحي براي گسترش تلفن سيار یا موبایل جهت يك ميليون مشترك پيش بيني شد و در اين زمينه براي شهرهاي مختلف كشور دستگاههاي لازم به منظورراه اندازي اين پروژه خريداري و نصب گرديد.

سيستم تلفن سيار یا موبایل ديجيتالي ايران از كشور فنلاند خريداري شد كه از نوع GMS مي باشد و برخي از خريدها نيز در اين چند ساله اخير از زيمنس و نوكياي  آلمان بوده است.

در سال 1382 در حدود 2 ميليون و414 هزار و815 تلفن همراه در داخل كشور به متقاضيان واگذار شده است كه از اين تعداد 143هزار و هشتصد و هفتاد وشش مورد در استان خراسان مورد استفاده و بهره برداري مشتركين مي باشد.

معروف ترین برندهای ارائه دهنده موبایل عبارتند از:

اپل؛ سامسونگ؛ سونی؛ شیائومی؛ نوکیا و…

دسته دوم تبلت یا کتابخوان:

تبلت، رایانه تخت، رایانک یا رایانه لوحی (به انگلیسی: Tablet Computer یا Tablet) یک رایانهٔ قابل حمل می‌باشد که معمولاً دارای سیستم‌عامل موبایل و یک صفحه لمسی است. تبلت، معمولاً به جای صفحه‌کلید با استفاده از تماس صفحه‌ی نمایش کار می‌کند.

تبلت‌ها، رنگی، دارای ریزپردازنده و باتری‌خور هستند . تبلت‌ها معمولاً دارای سنسور هستند شامل دوربین دیجیتال، میکروفن، شتاب‌سنج و چراغ قوه هستند و به جای استفاده از ماوس یا کیبورد، صفحه‌ی لمسی با قابلیت تشخیص حرکت دارند. دسترسی به شبکه برای تبلت‌های مختلف ممکن است تفاوت داشته باشد؛

برخی از تبلت‌ها توانایی استفاده از سیم کارت را داشته و برخی فاقد این امکان نیستند. تبلت های معرفی شده در سال 2020 با پیشرفتی قابل توجه، امکانات بسیاری را به کاربران ارایه می دهد. به صورتی که در بسیاری از موارد، می توان آن را جایگزین قابل حمل فوق العاده ای برای رایانه ها در نظر گرفت که پاسخگوی نیازهای عمومی افراد هستند.

اپل؛ سامسونگ؛ سونی؛ شیائومی؛ نوکیا و…

دسته سوم لپ تاپ و آلترابوک:

لپ تاپ یعنی چه؟ لپ تاپ به رایانه­ های شخصی کوچک، سبک و قابل حمل گفته می­شود که در مقابل رایانه­ های رومیزی قرار گرفته است.

وزن لپ تاپ­ها معمولا بین 1 تا 7 کیلو می­باشد و قادر خواهد بود به وسیله یک باتری به کار خود ادامه دهد. لپ تاپ­ها به­طور کلی دارای همان اجزایی هستند که در یک رایانه رومیزی استفاده شده، با این تفاوت که تا جای ممکن از وزن و اندازه آن کاسته شده است.

اولین لپ تاپ­ها یا همان کامپیوترهای قابل حمل به اسم داینابوک، در سال 1970 توسط الن کی پیاده­سازی شد و به اندازه­ی یک دفترچه یادداشت کوچک بود؛ ولی افتخار ساخت اصلی لپ تاپ­ به شرکت بزرگ آی بی ام می­رسد که توانست در سال 1975 لپ تاپ را وارد بازار جهانی کند.

در حالیکه در گذشته لپ تاپ­ها فقط از نوع تاشوی استاندارد بودند، اما امروزه شما چندین گزینه برای انتخاب پیش رو دارید: لپ تاپ تاشو عادی، تاشو با قابلیت صاف قرار گرفتن در موقعیت 180 درجه، لپ تاپ هیبریدی 2 در 1 یا همان 360 درجه و لپ تاپ ترکیبی با صفحه کلید قابل جدا شدن از انتخاب­های پیش رو شما می­باشد. لپ تاپ­ها بر اساس وزن و اندازه خود، به 3 دسته نت بوک، اولترابوک و هیبریدی­ تقسیم بندی می­شوند.

نت بوکها (NetBooks)

پیش از هرچیز باید توجه کنید که نت بوک با نوت بوک متفاوت است. نت بوک­ها لپ تاپ­هایی سبک وزن، قابل حمل، مقرون به صرفه، با بهره­وری انرژی به خصوص برای ارتباطات بی­سیم و دسترسی مناسب به اینترنت هستند که به جای نوت بوک که بیشتر تمرکز آن بر روی وبگردی و ایمیل است و همچنین سایز بزرگتری نیز دارند، طراحی گردیده. توجه داشته باشید که نت بوک­ها سخت افزارهای قوی ندارند و برای محاسبات سنگین و نرم افزارهای تخصصی پیشنهاد نمی­شوند.

اولترابوک؟

اولترابوک در سال 2011 توسط شرکت آمریکایی اینتل، به بازار جهانی معرفی شد. اولترابوک­ها گونه­ای از لپ تاپ­ها هستند که بین ویژگی­های ظاهری تبلت و لپ تاپ قرار گرفته­اند. از ویژگی­های ظاهری آن می­توان به ضخامت زیر 20 میلی­متر، سبک بودن، قدرت و پردازنده قابل قبول اشاره نمود.

لپ تاپ هیبریدی؟

در واقع لپ تاپ لمسی هیبریدی را می­توان فرزند تبلت و لپ تاپ در نظر گرفت. لپ تاپ­های هیبریدی معمولا در اندازه­های کوچکتری عرضه می­شوند و به نسبت، قیمت بالایی نیز دارند؛ اما اگر نمی­توانید هزینه زیادی پرداخت کنید، می­توانید مدل­های 2 در 1 با نمایشگرهای 15 اینچی را نیز انتخاب نمایید.

دوربین های دیجیتال

از لحاظ عملکرد کلی، دوربین‌های دیجیتال بسیار شبیه به دوربین‌های عکاسی دارای فیلم یا غیر دیجیتال می‌باشند. این دوربینها همانند دوربین‌های معمولی دارای یک منظره یاب، لنز برای کانونی کردن تصویر بر روی یک وسیله حساس به نور، وسیله‌ای برای نگهداری و انتقال چند تصویر گرفته شده در دوربین و یک جعبه در بر گیرنده تمام این تجهیزات می‌باشد.

در یک دوربین معمولی فیلم حساس به نور تصویر را ذخیره می‌سازد و بعد از عملیات شیمیایی برای نگهداری تصویر از آن استفاده می‌شود.

در حالی که در دوربین دیجیتال این کار با استفاده از ترکیبی از فناوری پیشرفته سنسور (حسگر) تصویر و ذخیره در حافظه انجام می‌گیرد و اجازه می‌دهد که تصاویر در شکل دیجیتال ذخیره شوند و به سرعت بدون نیاز به عملیات خاصی (نظیر عملیات شیمیایی بر روی فیلم) در دسترس باشند.

گرچه اصول کلی این دوربین‌ها شبیه به دوربین‌های فیلمی هستند، نحوه کار داخل این دوربین‌ها کاملاً متفاوت است. در این دوربین‌ها تصویر توسط یک سنسور CCD یا یک CMOS گرفته می‌شود.

CCD بصورت ردیفها و ستونهایی از سنسورهای نقطه‌ای نور هستند که هر چه تعداد این نقاط بیشتر و فشرده تر باشد، تصویر دارای دقت بالاتری است) هر سنسور نور را به ولتاژی متناسب با درخشندگی نور تبدیل کرده و آن را به بخش تبدیل سیگنالهای آنالوگ به دیجیتال ADC می‌فرستد که در آنجا نوسانات دریافتی از CCD به کدهای مجزای باینری (عددهای مبنای دو بصورت صفر و یک) تبدیل می‌شود.

خروجی دیجیتال از ADC به یک پردازنده سیگنال‌های دیجیتال DSP فرستاده می‌شود که کنتراست و جزئیات تصویر در آن تنظیم می‌شود و قبل از فرستادن تصویر به حافظه برای ذخیره تصویر، اطلاعات را به یک فایل فشرده تبدیل می‌کند. هر چه نور درخشنده‌تر باشد، ولتاژ بالاتری تولید شده و در نتیجه پیکسل‌های رایانه‌ای روشن‌تری ایجاد می‌شود. هر چه تعداد این سنسورها که به‌صورت نقطه هستند بیشتر باشد، وضوح تصویر به دست آمده بیشتر است و جزئیات بیشتری از تصویر گرفته می‌شود.

تمام این پروسه، پروسه‌ای هماهنگ با محیط زیست است. سنسورهای CCD یا CMOS در تمام مدت عمر دوربین در جای خود ثابت بوده و بدون نیاز به تعویض کار می‌کنند.

ضمناً به علت عدم وجود قطعات متحرک عمر دوربین بسیار بیشتر می‌شود. سنسور CCD از میلیون‌ها سنسور نوری تشکیل شده است و حساسیت به نور آن از سنسورهای CMOS بهتر است. در عوض در سنسور CMOS مصرف انرژی کمتر بوده و مشکل Over Exposure کمتر بوجود می‌آید.

دوربین های دیجیتال در بطن کار، از دوربین‌های آنالوگ پیروی می‌کنند، با این تفاوت که در این دوربین‌ها، همان‌طور که از اسمشان نیز برداشت می‌شود، کنترل بخش‌های مختلف از جمله فوکوسر و … به صورت دیجیتالی انجام شده یا در صفحه حساس این دوربین‌ها، سی سی دی و سی ماس، جایگزین فیلم‌های قدیمی شده است.